Igrzyska odbywały się co cztery lata
w mieście Olimpia. Przyciągały tłumy z całego
imperium. W II wieku n.e. stadion wypełniało
codziennie nawet 40 000 osób!

W zawodach mogli wziąć udział wolni Grecy, niezależnie
od statusu społecznego. Co ciekawe, wszystkie dyscypliny
rozgrywane były nago! Kobiety nie mogły uczestniczyć
w igrzyskach olimpijskich, a nawet zasiadać na widowni.
Dla kobiet organizowano specjalne igrzyska ku czci
bogini Hery, żony Zeusa, zwane igrzyskami herajskimi.

Biegi stanowiły najważniejszą rozgrywkę starożytnych
igrzysk olimpijskich. W tej dyscyplinie niepokonany
był Leonidas z Rodos, który zdobył aż 12 laurów
olimpijskich. Nawet Usain Bolt nie może się
z nim równać!

Pankration to połączenie boksu i zapasów.
W tej najbardziej brutalnej dyscyplinie dozwolone
były wszystkie ataki oprócz gryzienia i drapania.

Zapasy to popularny sport w starożytności.
Zwycięzcą uznawano osobę, która trzykrotnie zrzuciła
przeciwnika na ziemię.

Skok w dal wykonywano z ciężarkami, które miały
wpływać na długość skoku. Z malowideł na amforach wiemy,
że skaczący tuż przed lądowaniem wyrzucał ciężarki za siebie.

Pięściarstwo to kolejny brutalny sport. Walczono
bez kategorii wagowych i bez limitu czasu, aż do poddania
się lub znokautowania przeciwnika.

Wyścigi rydwanów to jedna z najbardziej emocjonujących
i najdroższych dyscyplin. Na udział w zawodach mogli pozwolić
sobie tylko najbogatsi obywatele.

1 dzień
Obrzędy ku czci Zeusa, podczas których
zawodnicy przysięgali walczyć uczciwie.

2 dzień
Wyścigi rydwanów oraz pięciobój (bieg, skok w dal,
rzut dyskiem i oszczepem oraz zapasy).

3 dzień
Składanie ofiar Zeusowi oraz biegi chłopców.

4 dzień
Zapasy, boks, pankration, wyścigi w pełnym uzbrojeniu.

5 dzień
Nagrodzenie zwycięzców wieńcami oliwnymi.

Igrzyska olimpijskie były zarówno wydarzeniem sportowym,
jak i również świętem religijnym. Każdy uczestnik,
który przybywał do Olimpii, przynosił ze sobą dar dla Zeusa,
a centralnym punktem olimpijskiego kompleksu była świątynia ku czci
tego najważniejszego z greckich bogów.

Muskularne ciała sportowców chętnie uwieczniane były
przez starożytnych artystów. Malunki atletów wykonywano
na ceramicznych wazach, ich wizerunki ukazywane
były także przez najważniejszych antycznych rzeźbiarzy.

Jedną z najsłynniejszych rzeźb ukazujących sportowca
jest Dyskobol autorstwa Myrona, przedstawiająca atletę
rzucającego dyskiem.

Na starożytnych igrzyskach olimpijskich nie było podium.
Liczył się tylko zwycięzca. Zwycięzcy każdej z konkurencji
otrzymywali zaszczytny tytuł Olimpionika. Mieli również prawo
do umieszczenia posągu opatrzonego swym imieniem. Pomniki
olimpijczyków stawiano w świętym gaju oliwnym, gdzie znajdowały
się do następnych igrzysk. Trzykrotny zwycięzca otrzymywał
zaszczyt wystawienia posągu na stałe.